Görünen o ki dünyanın en önemli iki merkez bankasının başında ekonomistler ya da merkez bankası uzmanları yerine avukatların olması refah dönemlerinde bir şekilde idare edilse de kriz zamanında göze alamayacağımız bir lüks. 
Hem FED Başkanı Jerome Powell, hem de Avrupa Merkez Bankası Başkanı Christine Lagarde göreve uygun olmadıklarını kanıtladı; korona virüs salgınının ekonomik etkisine karşı yetersiz önlemleri müthiş bir şekilde geri tepti ve piyasa katılımcılarının kendilerine olan son güven kalıntılarını da yok etti. (Fransızcası olanlar İsviçreli ekonomi tarihçisi Tobias Strautman'ın Le Temps'e verdiği röportajı okumak isteyebilir.)
Lagarde sadece AMB yönetim kurulunun Perşembe günkü toplantısında aldığı yetersiz önlemlerle piyasalarını hayal kırıklığına uğratmakla kalmadı, ayrıca devlet tahvillerindeki farkı kapatmanın AMB'nin işi olmadığını söyleyerek İtalyan tahvilleri piyasasını düşüşe geçirdiği için özür dilemek zorunda kaldı.
İsmini vermek istemeyen bir yönetim kurulu üyesi Financial Times'a yaptığı açıklamada Lagarde'ı "sadece konsantrasyonu bozuldu," diyerek savundu. Gerçekten mi?
Lagarde'ın öncesinde başkanlık görevini yapan Mario Draghi'nin görevi bırakması sonrasında çok otokratik olduğuna ve genelde kurula danışmadan önlemler açıkladığına dair eleştiriler vardı. Ancak Avrupa şimdi hiçbir konuda uzlaşma sağlayamayan 25 üyeli bir kurul ve onun başında işi henüz öğrenmeye çalışan bir başkanla daha iyi bir durumda mı?
2008 Araç Kiti Salgın Kaynaklı Ekonomik Kriz İçin Bir Çözüm Değil
Bu arada Powell ise FED'in 3 Mart'ta gerçekleştirdiği %0,5'lik ilk acil faiz indiriminde geç kaldı; daha erken ve geniş çaplı bir müdahale piyasa güvenini destekleyebilir ve paniği azaltabilirdi. FED daha büyük bir paket açıkladığında ise—bu haftasonu faiz oranlarının ek %1'lik indirimle sıfıra çekileceği ve 700 milyar Dolar'lık varlık alımı yapılacağı açıklandı—iş işten geçmişti ve piyasa katılımcıları FED'in sadece paniğe dahil olduğunu düşündü.
Pazartesi günkü hem ABD'de hem de tüm dünyada piyasalar bunu açıkça ortaya koydu.
Krizle savaşması gereken kurumların merkez bankaları olmadığını söyleyenler olacaktır. Kesin olan şey, 2008 mali krizinde kullanılan araç kitini yeniden getirmenin salgının yol açtığı ekonomik kriz için doğru çözüm olmadığı. İskonto oranlarını ve rezerv zorunluluklarını düşürmek ya da repo miktarlarını yükseltmek gibi bazı teknik çözümler ana problemi—şirketlere kredi sağlayabilmek—azaltabilir ancak ihtiyaç duyulan koordine müdahalenin hala çok uzağında.
Bernanke ve ABD Hazine Bakanı Hank Paulson'ın mali krizin yüzü olduğu ve her an toplantılar yaptıkları dönemi hatırlayın. Bernanke doktora tezini Büyük Buhran üzerine yazmıştı ve Paulson 32 yıl boyunca Goldman Sachs'ta çalışarak, dünyanın en önemli yatırım bankasında CEO'luğa kadar yükselmişti. O da, şu an Hazine Bakanlığı'nın başında bulunan eski film yapımcısı Steven Mnuchin'den daha güvenilir bir isimdi (adil olmak gerekirse Mnuchin de uzun sure Goldman'da çalıştı).
Ne olursa olsun, 2008 mali krizinden bu yana Federal Açık Piyasa Komitesi'nin düzenli toplantıları arasında ilk kez gerçekleştirilen FED'in iki olağanüstü toplantısı, bu hafta yüzyüze gerçekleştirilmesi planlanan toplantının yerini aldı.
Pazar günü basın üyelerine konuşan Powell, Hazine ve FED arasındaki koordinasyon eksikliği hakkındaki bir soruyu her partinin kendi araç ve sorumlulukları var diyerek geçiştirdi. Finansal İstikrar Gözlem Kurulu hakkındaki diğer soruda olduğu gibi de, genel olarak Powell'ın cevapları politikalar ya da çözümler yerine sürece—grup görüşmeleri, düzenli iletişim, her neyse—odaklıydı.
Şu anda eksik olan, bu özel krizde neye ihtiyaç duyulduğunu çözecek deneyimli ve yaratıcı bir düşünür. Ben Bernanke, Janet Yellen, Mario Draghi ya da Paul Volcker gibi isimlerin Powell ve Lagarde gibi savsaklayışını hayal etmek zor.
Peki bu eskilerin merkez bankacıları bu durumda ne yapardı? Bilmiyoruz, çünkü artık görev başında değiller. Bunun yerine B takımı artık sahada ve sadece bir şekilde yollarını bulabileceklerini ümit edebiliriz.